Would've brought a fruitbasket

Ze was zo ontzettend moe. De hele tijd, iedere dag. Oh, ze was nog steeds blij thuis te zijn. Blij Falconpaw weer te zien, blij Shadefeather en Crowcall weer te kunnen spreken, en al haar andere vrienden. Maar ze miste één bekende vacht, droeg haar zondes even zwaar mee als Amberstorm zelf. Het kostte haar moeite haar nest uit te komen en te blijven functioneren, maar ze wist dat het moest. Bearpaw, Oceanstar, Panthersoul, Stallionheart, Stagstorm, Amberstorm... Hoeveel meer vrienden moest ze nog verliezen? Ze wist dat ze hen ooit terug zou zien, dat ze op haar zouden wachten tussen de sterren op een dag. Maar de sterren leken zo ver weg, en zo stil. Routnose zuchtte en dwong zichzelf overeind te komen. Voor Falconpaw, voor de rest van de clan. Haar oortjes schoten naar voren toen ze de stem van een ander hoorde. "Oh, Blazesong. Dankjewel," ze gunde hem een vluchtige glimlach en ging zitten. De arme kater, hij was nog maar zo kort deputy en nu al had hij Windclan door zoveel problemen heen moeten trekken. "K-kan ik je ergens mee helpen? Of heb je misschien tijd om even bij te praten?" Ze vond het moeilijk. Natuurlijk waren ze clangenoten, maar Blazesong was niet iemand die ze heel goed kende. Voorheen was ze altijd heel close geweest met de deputy en leader en daar tegenover leken Wolfstar en Blazesong plots vreemden. Ze wist dat ze daar iets aan moest doen, maar had moeite er genoeg energie voor bij elkaar te hopen. Ze was dankbaar dat hij haar was op komen zoeken.

Oh nee, de sfeer was wat ongemakkelijk. Ze kende de deputy niet uitzonderlijk goed, en de deputy haar niet. Dat hielp niet wanneer ze beiden wat meer... Introvert leken te zijn. Routnose haar staart bewoog wat nerveus over de grond. "Oh, ehm, j-ja," ze schudde kort haar hoofd, in de hoop de vele zorgen die haar teisterden even aan de kant te schuiven. Dat verdiende Blazesong op z'n minst. Zijn vriendelijke woorden brachten iets van warmte in haar. Ergens wist ze dat ze waarschijnlijk vooral terug gewenst was als medicine cat, maar ze maakte het zichzelf graag wijs dat katten haar hadden gemist, persoonlijk. "Ik ben ook blij terug te zijn," haar ogen vonden kort de zijne voordat ze weer wegkeek. "Ik... Ik weet dat het niet makkelijk is geweest voor Windclan, maar is iedereen oké..? Relatief oké?"