Rock meet bottom

Onderwerp: Rock meet bottom ma 11 jan 2021 - 21:59

Zijn wereld stortte weer in. Hij had altijd ruzies gehad met haar, ruzies om alles. Haar gedrag, haar.. alles. En diep van binnen had hij altijd angst gehad, maar had hij zijn mondje stilgehouden. Prille hoop gehouden, zoals hij altijd deed in situaties. Hoop houden, hij had hoop voor haar dat het nu beter ging. Maar met de manier hoe ze Hazel en hem had behandeld, had hij moeten weten dat het nooit goed zou komen. Dat dit altijd kon gaan gebeuren bij haar. En hij had niets gedaan, niets gedaan om het te kunnen voorkomen. Hij had zijn eigen sibling gefaald, maar indirect ook Wolfstar. Die had niet geweten waar hij mee begonnen was, hij had hem nooit gewaarschuwd. Hij had hem nooit verteld wat er aan de hand was geweest. Wat er gebeurd was in het verleden. Ze zouden hem vast gek noemen. En ze hadden gelijk. Iedereen zou hem vertellen dat hij een idioot was geweest. Hij hief zichzelf overeind in de vroege morgen, iets wat hij inmiddels wel gewend was. Hij had weer bijna niet geslapen, maar het was niet zo erg als toen met Gorsepaw. Maar het duurde wel weer lang voordat hij de slaap kon vatten, zijn gedachten in de rondte draaiend door de woorden van Wolfstar. Hij liep stilletjes naar de leaders den, zijn kop nog ietwat hoog houdend. De clan moest er niet onder lijden. Ze zouden wel wat begrip hebben, maar hij moest er zijn nu Routnose er nog niet was. "Wolfstar?" sprak hij zachtjes terwijl hij twijfelend naar binnen stapte. Hij wist wat hij hier kwam doen, maar hij kon niet ontkennen dat hij angst had. Angst voor wat er misschien kon gaan komen na zijn woorden. Angst voor wat de gevolgen zouden zijn. Maar hij zou er staan. Hij zou de kater geven wat hij verdiende. "Heb je even?"

+ Wolfstar

그대는 나의 이야기였다
Rock meet bottom Unknown

ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ

Oud setje <3:

Onderwerp: Re: Rock meet bottom ma 11 jan 2021 - 22:15

Niemand had ooit kunnen begrijpen wat voor belachelijk zware keuze hij had moeten maken. Niemand had ooit kunnen weten wat voor monster Amberstorm echt was geweest. Ze had hun zoon vermoord. Hun weerloze, lieve zoon. Pas nu kende Wolfstar de pijn die Shatteredice gevoeld had. De vermoeidheid van de emoties die er na kwam. Iemand stapte zijn den in en toen hij overeind kwam om te kijken zag hij dat het Falconpaw was, hun medicine cat. Hij vroeg of hij even had. Wolfstar knikte. "Jawel, ik heb de tijd." zei hij tegen de gestreepte kater. "Ik neem aan dat je het over Amberstorm wilt hebben?" vroeg hij toen meteen. Dat was de meest recente gebeurtenis die grote invloed ook op hem had. Amberstorm was zijn moeder, dus hij zou ongetwijfeld boos zijn. Hij verwachtte eigenlijk alleen maar woede en onbegrip, zelfs van zijn eigen kinderen die nog te jong waren alles echt te snappen.

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

Onderwerp: Re: Rock meet bottom ma 11 jan 2021 - 22:31

De bruine kater knikte toen hij vroeg of hij tijd had. Goed, geen weg terug. Het was nu of nooit en dat wist hij. Hij ademde diep in en uit, zichzelf kalm proberende te houden en niet meteen in huilen uit te barsten tegenover de kater. "Jawel, ik heb de tijd." Hij knikte even stilletjes terwijl hij al een knoop in zijn keel voelde opkomen. Hij wist dat hij het moest zeggen, hij wist dat hij niet dit lang binnen moest houden, zelfs als alles in hem schreeuwde dat hij het niet moest doen na alles. "Ik neem aan dat je het over Amberstorm wilt hebben?" klonk er direct erachter aan. Hij kon niet anders dan knikken, waarna hij even zachtjes zijn keel schraapte, in de hoop dat de knoop uit zijn keel zou verdwijnen. Zelfs als het niets deed, de lichte uitstelling was alles wat hij voor een moment wilde. Hij ademde even diep in, waarna hij zijn kopje lichtjes afwendde van de kater. "Ik wilde- ik wilde gewoon zeggen.." Begon hij stamelend. Hij vond het moeilijk, hij had er nooit specifiek met iemand over gepraat. Routnose had wel een idee gehad van wat er aan de hand was, maar hij had niemand verteld over wat er echt tussen hem en zijn moeder had gespeeld. Hij wilde niemand ermee opzadelen, hij wilde geen slechte naam op zijn moeder zetten.. "Het spijt me." perste hij er uit terwijl zijn blauwe ogen zich vulden met tranen. "Het is mijn schuld, alles is mijn schuld en het spijt me." sprak hij terwijl hij zijn kopje weer richting de kater draaide. Hij was nog zo jong geweest met de informatie die hij had. En StarClan, hij had gewoon zoveel hoop gehad in zijn leven en het was wel weer duidelijk dat hij dat niet had moeten hebben. Sommige katten zouden nooit beter worden. Sommige katten waren verdoemd om verbannen te worden. "Ik- ik had iets moeten doen, iets moeten zeggen maar.. maar ik kon het niet." Sprak hij met een trillerige stem. Idioot die hij was.

그대는 나의 이야기였다
Rock meet bottom Unknown

ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ

Oud setje <3:

Onderwerp: Re: Rock meet bottom ma 11 jan 2021 - 22:44

Falcon wou nog wat zeggen. En al snel kwam een zee van spijt zijn kant op. Dat het zijn schuld was, dat hij wat had willen zeggen. Wolfstar wist niet goed waar dit opeens vandaan kwam maar hij maakte zich wel druk om waarom het hem precies speet. Falconpaw zei dat hij wat had moeten, iets had moeten zeggen tegen hem. Wat had hij geweten dan, dat hij niet geweten had? Wolfstar draaide zijn kop iets. "Falconpaw, het is echt niet jouw schuld. Amberstorm was een bom die wachtte op ontploffen." zei hij toen rustig. Al had hij het er zelf ook behoorlijk moeilijk mee. "Wat had je moeten zeggen tegen mij, wist jij van wat ze Gorsekit aangedaan had?" vroeg hij toen. Het was logisch, als hij zo nadacht. Om dit soort dingen met je zoon die toevallig medicine cat was te proberen te verbergen. Om hem snel te begraven zodat hij nooit het lichaam zou kunnen zien. Om een goed verhaal te verzinnen. Maar iets in hem zei dat Falconpaw onschuldig was, dat hij niets had geweten van Gorsekit's dood. Hij was net zo geschokt geweest op de ceremonie als de rest van de clan.

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

Onderwerp: Re: Rock meet bottom ma 11 jan 2021 - 22:56

Hij had het niet direct geweten, maar toen hij er op terug keek was het duidelijk voor hem. Hoe ze haar deputy rang had neergelegd, hoe ze zo was veranderd. Het was alleen maar logisch geweest en alles in hem had het ontkend. Alles in hem riep dat het niet zo had kunnen zijn, maar diep vanbinnen had hij het geweten. "Falconpaw, het is echt niet jouw schuld. Amberstorm was een bom die wachtte op ontploffen." Hij klemde zijn kaken strak op elkaar bij de woorden van Wolfstar, hoe rustig ze ook klonken. Zou ook nog net zo rustig zijn als hij alles vertelde? Als hij wist wat er allemaal achter de schermen had gespeeld? "Wat had je moeten zeggen tegen mij, wist jij van wat ze Gorsekit aangedaan had?" Indirect? Onbewust? Ja. In zijn kop? Ja. In zijn hart? Nee. Hij sloot zijn ogen om de tranen tegen te houden en schudde langzaam zijn kopje heen en weer. "Niet.. niet dat ik wist, maar- ik had het moeten weten Wolfstar." Sprak hij terwijl zijn stem brak. Zijn poten trilden lichtjes terwijl hij zijn ogen stevig dicht hield. Het was beschamend hoe hij hier stond, in principe al een volwassen kater, maar net zo zwak als een kitten leek hij wel. "Door... door haar is mijn vader dood." Sprak hij met een trillende stem. Hij had nooit geweten hoe bekend dat geweest door de clan heen, het leek toen hij een kitten was een onderwerp geweest die vermeden werd als hij ernaar vroeg. "En- En ze heeft me bijna.. bijna een keer geslagen en.." Hij opende zijn blauwe ogen langzaam terwijl de tranen ontsnapten uit zijn ogen. "Ik was te druk- Ik hoopte zo hard dat het deze keer wel goed zou gaan en.. en ik had je moeten waarschuwen over hoe- over hoe ze is en dat heb ik niet gedaan en.." een snik ontsnapte uit zijn bekje terwijl hij zijn kopje schudde. "Ik was te druk geweest met het verwerken van Gorsepaw's dood en.. en ik heb het niet gezien, ik heb niet op ze kunnen letten, ik heb Gorsekit niet kunnen beschermen van.. van hoe m'n moeder echt is." Snikte hij zachtjes, zijn kopje laten hangend. Hij had gehoopt dat het nooit zo ver zou gaan komen, had gehoopt dat alles gewoon goed zou komen. "Ik- ik heb gefaald. Als medicine cat apprentice. Als grote broer. Als ik iets gezegd had- als ik niet zo afgeleid was..." Dan had hij het op tijd kunnen zien, had hij iets kunnen doen, had hij actie kunnen ondernemen. En dat verdiende Wolfstar om te weten. "Het spijt me... Het spijt me zo.." snikte hij zachtjes. Hij had het eerder moeten vertellen, eerder moeten delen. Als Wolfstar het alleen maar geweten had..

그대는 나의 이야기였다
Rock meet bottom Unknown

ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ

Oud setje <3: