∆ FINAL assessment [Skadi]

@[Skadi]
Final assessment

Orchis was niet verrast dat deze dag snel aan zou breken. For Inlé sake, hij had er letterlijk zelf voor gezorgd dat deze dag nog eerder kwam dan gewoonlijk. De tom had het al vanaf het begin gezien. Toen was ze nog een kleine kitten geweest toen ze de Elite in gebracht werd. Zij was zo iemand waarvan je al meteen kon zien dat die het ooit ver zou schoppen. Iets wat de Elite sterk nodig had en vooral nu door alles. Ze hadden sterke katten nodig- híj had sterke katten nodig aan zijn zijde. Allemaal soldaten, krachtig en loyaal aan hém. Hij was dan ook niet verbaasd dat de she-cat zo snel mogelijk wou aantonen dat ze deze taak op zich zou kunnen nemen. Dat ze klaar was om member te worden. En Orchis negeerde dat niet. Nee, hij beloonde dit. Ze had zich nu vaak genoeg bewezen en hierdoor beloonde de Captain haar dus zo gezegd. Ze mocht op haar elfde moon haar final al afrondde en dat wel nu meteen nadat hij zijn uitspraak gedaan had. Ze kreeg echter niet de normale opdracht zoals de rest. Immers had ze meer uitdaging nodig dan andere en daar kon Orchis prima voor zorgen. Vooral als het ook nog eens voor hem uitkwam; zoals het dode van een specifiek iemand. Het doden van kat die in verband stond met een oude leader. Er waren veel dingen die Orchis vreesde maar het meeste was dan wel dat er ooit iemand van die gore bloedlijnen in de pootstappen van diens ouders wouden treden en hiermee hem dus wouden afzetten.. iets wat hij zo veel mogelijk probeerde te ver komen door die lijn zo goed mogelijk te verdunnen. Hij zou pas sterven wanneer hem dat uitkwam en hij zou die leader's tand meenemen in zijn graf. De tom stond met zijn blauwe ogen te staren naar het bloed dat uit de oor van Certa gestroomd was. Iedereen was al weer vertrokken naar zijn eigen ding nu het gevecht weer afgelopen was. Toen hij namelijk de aankondiging van Skadi gedaan had had een andere young-one een iets te grote mond opgezet. Dat kon natuurlijk niet in het straatje van Orchis. Katten die dus niet luisterde naar hem moesten nu voortaan met hun oren betalen, letterlijk!. De tom voelde hoe de bron van warmte op zijn teentjes brandde en kort sloot hij zijn ogen. Hij voelde bijna de kilte niet meer op zijn lijf. Toch werd het tijd om nu eindelijk Skadi aan de slag te zetten, vooral ze ook nog eens voor hem de oor van Certa er af gesneden had. De tom stapte door het bloed heen en liep het tijdelijke kamp uit. Skadi zou vast wel begrijpen dat ze hem volgen moest. Op wat meer afstand van het kamp, met de zekerheid dat ze dus alleen waren, sprak hij haar zachtjes aan. Zijn stem was niet hoorbaar voor andere oren mochten die in de struiken schuilen. ''Je heb vast wel van Lethal of je vorige mentor gehoord gehad hoe een Final assessment werkt. Normaliteit kies je dus zelf wat je doodt maar voor jou heb ik een extra uitdaging.'' Zijn lippen stonden in een grijnsje. ''Ik bedoel, als je op je elfde moon al je Final assessment mag doen dan moet je ook wel iets.. speciaals krijgen om te doen, vind je ook niet Skadi?'' Zijn snorharen dansde vrolijk op en neer. ''Ik wil dat jij..-'' Hij boog zich naar haar oor. ''Shifa doodt.'' De tom week weer van haar lichaam af en stond nu voor haar neus. Zijn blauwe ogen strak in de hare gericht. Dit was enkel voor haar oren geweest. Dit.. was een test.

True Power, The Divine Right To Rule

SKADI

Ze had net dat misbaksel van een Certa een lesje geleerd. Haar klauwen in haar oor geslagen en deze afgesneden. Het bloed hing nog steeds aan haar rechterklauw. Maar dat was allemaal onbelangrijk vergleken met het moment wat nu was aangebroken.

Orchis was zonder woord of teken opgestaan en het tijdelijke kamp uitgelopen. Een sppot van bloederige pootstappen achtervolgde hem, wat het niet moeilijke maakte om voor haar hetzelfde te doen. Met een trots opgeheven kop liep ze het kamp uit, niet omkijkende naar wat de menigte mocht doen of zeggen. Ze had er nooit om gegeven wat anderen dachten, zolang ze maar wisten dat ze beter was dan hen. Misschien zouden ze het nu eindelijk eens gaan begrijpen, want voor een elite groep katten, waren en veer slome studenten bij. Stilletjes volgde ze nu de kater verder van het tijdelijke kamp af. Hier kreeg ze dan eindelijk te horen wat ze zou gaan doen. Hoe ze haar halsband zou krijgen, haar eerste tand en hoe ze een member zou worden.

Het zou geen gewone Final Asssessment worden, echter. Nee, normaal zou ze zelf mogen kiezen wie of wat ze zou doden, wiens bloed er aan haar poten zou zitten, maar voor haar zou het annders zijn. Omdat zij al had bewezen dat ze er klaar voor was om een member te worden op haar elfde moon zou zij een uitdaging krijgen. De grijns en de vrolijke stemming van Orchis konden veel goeds betekenen, maar het was altijd moeilijk te zien bij hem. Daarnaast was hij de ene keer een halvegare gek en het andere moment waardig van de titel als commander van de Elite. Skadi besloot echter niet te veel aandacht daaraan te besteden. Nee, vannacht was háár nacht. Hier zou zij de ster zijn, de enigste die belangrijk was en niemand anders. Maar wat hij in gedachten? Dat wist zelfs zij ook niet. De calico wist niet wat er in zijn kop om ging en dat wilde ze ook niet bepaald erg graag weten.

Maar het moment waarop hij het haar vertelde was aangebroken. Niet bepaald een make it or break it moment, maar wel belangrijk. “Ik wil dat jij..-“ Begon Orchis met spreken, voordat hij zich naar haar oor toe boog en de naam van haar slachtoffer in haar oor fluisterde. Een grijns kroop op haar gezicht en haar ogen keken die van hem aan met een vastbesloten blik in haar ogen. Dit zou niet haar eerste slachtoffer zijn, maar wel de eerste die bij haar poten zou sterven. De anderen zou ze misschien ook wel zo ver mee zijn gegaan als ze meer tijd met ze had gehad, maar de meerderheid was laf weggerend of iemand anders was tussenbeide gekomen. Het was in ieder geval niet moeilijk voor haar om te bevatten wat haar te doen stond. Ze had misschien nog nooit iemand vermoord, maar ze had ook nog nooit schuld gevoeld voor de dingen die ze anderen had aangedaan. Ze kon toekijken hoe iemand pijn leed en er plezier in vinden. Ze had net nog met genoegen iemands oor afgesneden. Ze was nooit lief geweest en ze had ook nooit echt een geweten gehad. Dit was de plek waar ze thuishoorde, ook als Lethal haar niet was komen halen en dat zou ze nu laten zien. Dat zou ze nu bewijzen.

Ze zou alleen niet bepaald weten waar ze moest beginnen met zoeken. Skadi wist dat ze het zelf moest doen dit, maar een hint in de goede directie kon geen kwaad. Haar slachtoffer was immers redelijk voor haar tijd in de Elite. “En waar huist dit individueel zich?” Vroeg ze de commander dan ook. Niemand had haar verteld dat vragen stellen verboden was. Als je ook maar iets van intelligentie had, ging je niet iedereen opsporen zonder een greintje informatie.

Is Something You Were Born With

:.:

@[Skadi]
Final assessment

Haar naam had van zijn lippen afgedruppeld als warm bloed. Een nageslacht van een leader, eentje verslagen door Cobra. Hij kende de ander schimmig, hij was nog jong geweest toen, maar hij wist dat er in elke nestje die er gekweekt was altijd wel eentje tussen zat met die zelfde honger lust om op de troon te zitten. Hij wist dat de she-cat het al van plan geweest was toen Thora en Cobra de leiding hadden en hij wist bijna zeker dat ze het nu al helemaal wou proberen. Hij was immers de sterkste niet. Het zou vast ook niet meer lang duren voor iemand hem zou uitdagen tot een gevecht. Toch probeerde hij dit voor te zijn, hij was vanaf dag één er al mee bezig om dit te ver komen. Al enkele katten hadden hun laatste adem geblazen, de kansen waren al verkleind maar het nog niet zoals Orchis wenste. Hij kon nog altijd niet met beide ogen dicht slapen. Pas zodra hij dat kon.. dan zelfs zou hij nog doorgaan. Iedereen die een gevaar voor hem creëerde zou uit eindelijk rottend onder de grond liggen en vandaag zou de volgende Shifa zijn. Skadi sprak en haar woorden waren als warme chocomelk in zijn koude buik. Ze vroeg niet waarom, ze keek niet gek of weigerde. Nee, ze kreeg een opdracht en die zou ze voltooien ondanks wat hij van haar vroeg. Dit was nou precies één van de redens waarom ze nu al haar Final Assessment mocht doen. Ondanks ze een grote bek had tegen iedereen leek ze naar hem te luisteren, wat hij ook van der vroeg bleek maar zo. Ze vroeg enkel om een hint. Waar ze deze kat vinden kon. De tom greens en draaide zich om van haar zodat hij met zijn rug naar haar gekeerd stond. De Captain huppelde enkele stapjes naar voren en staarde in de verte. Ze kon wel een hintje krijgen van hem. Zijn poot kwam langzaam omhoog en met één uitgestoken nagel wees hij naar het noorden: Het overvallen kamp. Daar had Orchis haar geur voor het laatst opgepikt toen de mens gekomen was. Als Lord Frith met haar mee zat zou er misschien vanuit daar een oude geurspoor te vinden zijn.

True Power, The Divine Right To Rule

SKADI

Ze leek geen regels te breken door om een hint te vragen, of misschien gaf Orchis gewoon net zo weinig om regels dan dat zij dat zelf deed, maar de kater kreeg een grijns op zijn gelaat. Hij huppelde een paar stappen naar voren en wees met een scherpe nagel naar het noorden, waar hun overvallen kamp lag. Ze wisten nog steeds niet of het daar nou echt veilig was om terug te keren, maar het bleek dus dat een eenzame kat niet meer overhoop geschoten werd door de mensen die er rondomheen woonden. Toch schrikte dat haar niet af, als daar haar slachtoffer te vinden was, of een hint naar haar, dan zou ze daar heen gaan.

Het was al vroeg duidelijk geweest dat ze alles behalve een bang kind was geweest, dat ze niet afschrikte van de sinistere en vaak bloederige details van de Elite. Ze had al heel vroeg geleerd dat dit was wat haar te doen stond aan het einde van haar training en ze had er nooit wakker van gelegen. Misschien was er in het begin nog wat twijfel geweest, maar die kant van haar, de kant die Riverclan er zo wanhopig had proberen in te duwen, die was totaal verdwenen nu. In hun ogen zou ze vast een monster zijn, maar in haar eigen ogen was ze gewoon succesvol. Het was dan ook niet moeilijk voor haar om, na een dankbare knik, zonder woorden de toch naar het noorden begon.

De vertrouwde straten van de Twolegplace lagen voor haar. Een doolhof voor wie ze niet kende, maar na acht manen deel uit te hebben gemaakt van de Elite kende ze de straten alsof ze er geboren was. Wat niet heel veel verschil had gemaakt, aangezien ze zo jong was aangekomen. Hier was ze gevormd en hier zou ze ook dood gaan. Niet binnenkort, dat zeker niet, maar ze zou nooit terug gaan naar de clans. Die zouden haar toch ook niet meer hoeven en ze zouden haar ook nooit begrijpen. Nee, dit was haar thuis en dat was het al lang geweest voordat ze er een pootstap in had gezet. En nu? Nu was het tijd om officïeel deel uit te gaan maken van dat thuis. Om een plekje te verzekeren voor haarzelf. Om te moorden. Iets wat ze al een paar keer bijna had gedaan zonder het door te hebben. Ze had die stinkende bloedverwanten van haar al een paar keer zwaar verwond en bijna verdronken. En ook Aegir had ze al bijna naar de grond gegooid van een hoogte die waarschijnlijk niet te overleven was geweest en anders was hij zeker verlamd geraakt. Ze was dus niet bang om een ander iets aan te doen en ze verwachtte ook niet veel problemen op te lopen nu.

Skadi bewoog zich door de straten heen, woof zich door kleine ruimtes die als een shortcut werkten. Het was moeilijker om te zien in het donker, dus gelukkig maar dat ze haar weg zo goed kende, want ze had geen zin om rond te blunderen in de nacht. Ze wilde zo snel mogelijk een member worden, zo snel mogelijk laten zien aan iedereen dat ze fout zaten en dat ze écht in de Elite hoorde. Het was dus ook niet al te lang voordat ze bij hun oude kamp aankwam. Het zag er uit als een echte ghosttown. De toren waar ze zoveel manen had geslapen zag er nog gehavender uit als normaal en in het stille donker van de nacht zag het er allemaal maar een beetje spookachtig uit. De barns waren maar donkere gestaltes die omhoog geresen waren en over haar heen torenden. Een lichte mist hing aan de grond vanwege het koude weer, wat het alleen maar meer een griezelige uitstraling gaf. Niet dat dat haar afschrikte, maar ze was wel op haar hoede. Mocht er een mens komen, dan zou ze hier niet lang genoeg blijven om geraakt te worden. Ze wilde zeer graag haar Final Assessment afronden, maar niet op de kost van haar eigen leven.

Ze keek rond, maar in het donker leken haar ogen nog steeds geen beweging te zien, dus liet ze haar neus haar werk doen. Veel van de geuren die er nog hingen waren oud of van de mens. Het waren bekende geuren ook, die van haar clangenoten van de Elite, maar eentje stak er uit. Eentje die niet zo oud was als de rest, eentje die ze totaal niet herkende. Nou kende ze niet iedereen in de Elite, in ieder geval, niet persoonlijk, maar deze geur was heel anders. Dit was een geur die niet tot de Elite behoorde, niet sinds een lange tijd in ieder geval, want het was ook niet de geur van een Kittypet. Rogue? misschien. Was het haar slachtoffer? Waarschijnlijk wel. Meer op geur dan met haar andere zintuigen zocht ze naar waar de geur het sterkst was hier. Het was een beetje zoals die rottunnel met die stinkdas van haar laatste task, waar ze niets had kunnen zien en maar naar de uitgang moest zoeken met haar andere zintuigen. Haar staart was inmiddels al weer compleet geheeld van de beet die ze toen had ontvangen, maar dat was ook niet echt ernstig geweest. Het had haar niet gehinderd, net zo min als dat ze nu gehinderd werd door de nacht en het weer. Het duurde even, maar dan had ze toch een redelijk sterk spoor van de geur te pakken die ze zou kunnen volgen. Ze hoopte maar dat het de goede geur was, want ze had haar slachtoffer nog nooit ontmoet en dit was toch wel wat anders als zomaar even een kittypet of hond vinden. Ze zou er vroeg of laat deze dag wel achterkomen.

Veel andere keuzes had ze ook niet echt. Orchis had haar in deze richting gewezen en dit was de enigste hint die ze hier kon vinden. De enigste geur die hier niet thuishoorde met alles wat er in de laatste paar dagen was gebeurd. Als het haar slachtoffer was, dan zou het geurspoor logischerwijze ook niet terug leiden naar Linwood Park. Als dit een voortvluchtige van de Elite was of whatever, dan zou ze niet dichtbij de katten komen. Dat was wel het domste wat je kon doen, al waren katten vaak niet slim. Dit spoor leek echter wel haar gedachten te bevestigen; het liep wat verder de twolegplace in, weg van de richting van het park. Zonder al te veel er over na te denken zette de calico uit om het te volgen. Weer liep ze door een wirwar van straten, maar het warmde tenminste haar spieren, iets wat zeker niet verkeerd was in dit weer en al helemaal zeker niet als ze zich straks moest gaan inspannen. Ze liep maar door en door, af en toe even checkende of ze het spoor nog goed volgde. Soms mengde het zich zeer met de geur van verschillende kittypets die waarschijnlijk de dag van te voren lui op hun gat hadden gelegen. Ugh. Dat was de echte plaag van de twoleg place; die stinkende, luie beesten die niets anders deden als aanpappen met de mensen en goor voedsel vreten. En haar irriteerden door overal hun stank achter te laten. Skadi slaakte een geïrriteerde zucht voordat ze weer op pad ging. Ze leek nu dichtbij te komen en kon ze daar wat zien bewegen? Met een snelle maar stille pas ging ze er op af, dit kon wel eens degene zijn voor wie ze aan het zoeken was.

Is Something You Were Born With

:.:

De geur die je opgevallen is is een mengsel van Bloodclan en Rogue. De kat die je zoekt is pas met de aanval op het kamp vertrokken. Uit angst? Of met een andere reden? Wist ze toevallig haar lot al? In ieder geval: de beweging die je zag ging flits weg richting een openveld waarop een schuur staat.

De geur van stro hangt mee in de lucht en zachte sneeuwvlokjes beginnen te vallen.

True Power, The Divine Right To Rule

SKADI

Met vlotte passen volgde de gevlekte kattin de beweging die ze in een flits weg had zien duiken. De geur was erg sterk, dus ze had het zich niet ingebeeld. Ze glipte een hoek om, er achteraan, en kwam al gauw uit bij een open grasveld met een eenzame schuur. Ze waren nu bij een deel van de twolegplace waar ze niet vaak kwam, helemaal aan de rand, waardoor je het er bijna geen deel meer van kon noemen. Het was echter niet moeilijk voor de jonge kattin om in te schatten dat haar doelwit de schuur ingeschoten was. Waarschijnlijk gevlucht toen de geur van de Elite haar neus had bereikt. Laffaard. Alsof ze haar niet zou kunnen vinden.

Langzaam maar zeker kwamen er witte vlokken naar beneden vallen; sneeuw. Skadi had het nooit echt bewust meegemaakt als kitten, maar ze kon er nu geen bal meer om geven. Spelen zou ze er toch niet in doen. De vlokken landden langzaam op haar vacht, waardoor ze in water verranderden en ook zij het al snel koud begon te krijgen. Haar dikke vacht hield de koude wind buiten, maar als hij nat werd dan had het ook niet veel nut. Het zorgde er niet voor dat haar humeur beter werd, wat niet veel goed betekende voor degene waarop ze aan het jagen was vannacht.

Stilletjes sloop Skadi op de schuur af, het geluk hebbende dat er nog geen deken van sneeuw lag op het moment, want het knerpen daarvan zou haar zeker zo weg hebben gegeven. De geur van stro werkte zich haar neusgaten te binnen toen ze dichterbij kwam. Het was niet onaangenaam, maar ze was toch zeker meer de geur van de stad gewend. Ze hoefde geen boeren leven te leiden. Door een spleet van de schuur tuurde ze naar binnen en ja hoor; daar zat een kattin. De geur van de Elite gemixt met de gore geur van een rogue kwam ook van binnen de schuur uit. Hier moest ze dus zijn. Even liep ze om het bouwwerk heen, een opening zoekende. Toen ze die had gevonden liep ze gewoon zomaar naar binnen. Ze was hier voor een doel en het zou minder voldaan voelen als ze haar slachtoffer niet eerst in de ogen aan zou kunnen kijken. “Hallo,” groette ze met een sadistiche grijns op haar gezicht.

Is Something You Were Born With

:.:

Wanneer je de schuur betreedt krijg je geen antwoord terug. De gene die je komt halen moet zich vast ergens verstoppen. Als je rondkijkt zie je boven je kop wat los gereedschap, sommige aan de muur, sommige hangend aan het plafond. Een dik laag stro ligt aan de andere zijde van de schuur dat word tegengehouden door een laag ijzer hekje. Achter het hekje en op het stro staat een koe. MOe!

True Power, The Divine Right To Rule

SKADI

Geen antwoord. Niet dat ze dat had verwacht. De kattin zou zich vast ergens verstopt hebben, bang voor wat er toch zeker wel komen zou. Skadi zou niet opgeven voordat ze haar had gevonden en haar voor dood achtergelaten zou hebben. Of nouja, voor dood, gewoon dood. Ze liet haar blauw-groene blik door de armzalige schuur gaan. Het waren geen dikke muren en ze kon de wind er door horen razen, maar dat was niet waar haar aandacht lag. Haar ogen vielen op scherpe voorwerpen; gereedschap van de mensen. Ze hingen aan de wand en aan het dak van de schuur, en recht daaronder…degene die ze zocht. Ze had misschien haar eigen aankomst aangekondigd, maar de ander had nog niet door dat ze haar had opgemerkt. Die dacht nog steeds dat ze verborgen zat. Langzaam en stilletjes sloop Skadi uit het zicht terwijl een plannetje begon te vormen in haar kop. Het gereedschap was scherp, ookal zag het er wat afgedragen uit. Grote dubbele messen waarmee ze de mensen hun heggen mee had zien knippen. De heggen hadden daar geen schijn van kans tegen gemaakt. Ook hingen er stokken met ijzeren pinnen er aan, drie punten die ook zeker pijn zouden doen. Als ze die vanaf het plafond en de muur op haar slachtoffer zou kunnen laten vallen… Dan zou het zo gepiept zijn. Niemand had gezegd dat het persé haar klauwen of tanden moesten zijn die de dood veroorzaakten, het moest simpelweg bij haar poot zijn. Maar het naar beneden krijgen van het gereedschap, dat was het moeilijke deel; het hing in ijzeren houders die er toch nog redelijk sterk uitzagen. Ze liet haar ogen nog eens naar de scherpe gereedschappen aan de muur gaan. Daar, net langs de muur, liep een balk. Als ze daar op kon komen, dan zou ze voorzichtig het gereedschap naar beneden kunnen gooien in de intentie dat het de kattin recht eronder zou raken. Dat klonk als een plan en als het niet lukte, dan kon ze altijd nog haar klauwen en tanden in de ander zetten.

Skadi slinkte haar weg langs de donkere randen van de schuur, kleine verhogingen op en af zo stil ze kon tot ze ergens op een plank stond. Het was een eindje van de balk die ze in haar zicht had vandaan, maar als ze hard afzette moest ze het kunnen maken. Met een krachtige duw sprong ze van de plank naar de balk, waar ze met haar voorpoten om klauwde en alleen bleef hangen door de sterke spieren die ze had ontwikkeld in haar training. Hierdoor hees ze zichzelf voorzichtig omhoog en balanceerde ze zich op de balk. Ze liep haast op haar tenen naar voren tot ze bij het gereedschap aan was gekomen. Skadi gooide een voorzichtige blik naar beneden, maar veel meer dan stro kon ze niet zien. Dan maar in de goede hoop dat dat kreng er nog steeds was. Met een uitgestrekte poot gaf ze een van de stokken met de grote ijzeren punten een tik van achteren. Het schommelde gevaarlijk maar hij viel nog niet gelijk. De calico gaf nog een tik, voorzichtig om haarzelf niet te overbalanceren. Ze stond dichtbij, maar ze kon nog steeds vallen. Vallen net zoals het gereedschap dat nu deed. Ze hoorde wat onder haar, maar of het iemand was die ontsnapte of gewoon alleen de knal van het gereedschap dat op de grond viel, dat wist ze niet. Gauw sloop ze weer van de balk af en maakte ze haar weg naar het stro waar ze haar doelwit een moment geleden voor het klimmen nog had zien staan.

Is Something You Were Born With

:.:

Alles was weg. Alles waarvoor ze gestreden had en voor bewijzen wou was zoek. Ze wist niet wat te doen meer. Ze stond op een openplein met meerdere deuren om haar heen. Alle leken niet de weg te zijn van haar doelen, alles was vaag. In het moment dat ze alles verloren was en verjaagd door de mens uit het kamp wat haar nog enkel verbond met haar peetvader was verwoest. Tijdens de aanval was ze gewond geraakt, daardoor was ze gevlucht. Met deze verwondingen.. zou ze snel genoeg in de kou gezet worden door Bloodclan. Zwakke katten, die werden achtergelaten voor de dood. Als ze sterven ging hierdoor.. dan zou ze gaan om de manier die ze wou, niet door de clan die haar thuis niet meer was sinds Cobra zeggenschap. Dat Brat ook al weg was gegaan in die enkele dagen tijd maar, wist ze niet. Ze verschool zich veel in het schuurtje waar haar enige gezelschap een koe was. Het stonk hier een beetje maar het was hier warm en gevuld met kleine muisjes. Op deze manier probeerde ze er weer boven op te komen, om weer terug te keren naar de Elite.. maar veel geluk had ze niet gehad. Haar wonden waren gaan ontsteken waardoor telkens dikke druppels pus uit de gat droop die haar lichaam sierde. Waarschijnlijk was het doordat de kogel nog in haar lichaam zat en ze daarom niet geneste. Shifa was vandaag nog naar buiten gegaan, zoekend naar vers water en eventueel hulp tot haar neusgaten de geur van Bloodclan op hadden gespoord. Ze zouden haar als verrader zien nu en ze kon haarzelf nog niet beschermen. Als ze nog een kans wou krijgen daar dan had ze direct met de leader moeten spreken, niet met de members die altijd moordlustig opzoek gingen naar de katten die de hazenpad hadden genomen. Snel, of zo snel als ze gekund had, was ze teruggekeerd naar de schuur. Daar lag ze verstopt tussen het stro en ze bleef liggen ook toen de stem van de ander hoorde. Ze kende het uit duizenden, de calico had zich erg bekend gemaakt in de Elite met haar attitude. Ze walgde ervan, net als waarschijnlijk vele andere. Helaas was het nu moeilijk om dat kind een kopje kleiner te slaan en dus moest ze zowat bidden dat ze niet gesnapt zou worden. Ze hoorde de poes omhoog klimmen, denkend dat Skadi dacht dat ze daar ergens verscholen zat tussen de balken.. maar dat was niet het geval. Ze hoorde een tik, alsof de ander tegen iets aansloeg: De she-cat keek omhoog, tussen de kiertjes van de stro stengels heen, en zag in dat moment enkel nog maar de ijzeren punten naar beneden vallen in een strakke lijn voor haar beeld geheel wegtrok. Ze werd gespietst en tijd om te schreeuwen van pijn was er niet toen ze doorboord werd. In een klap was ze dood. Zo snel, zo simpel. Alsof ze niks geweest was.

True Power, The Divine Right To Rule

SKADI

Haar plan had gewerkt. Daar onder de balk lag de gestalte van een kat. Het lichaam was gespiest door het gereedschap wat ze naar beneden had gegooid. Skadi liep rustig op het hoopje vacht tussen het stro af; het was immers duidelijk dat de kattin dood was. En ze betwijfelde dat de koe een ernstige bedreiging was, tenzij het haar voor gras aan zou zien. Eenmaal dichterbij kon ze zien hoe het bloed langs de tanden van het gereedschap op was komen wellen en de vacht en het stro onderde verrader donkerrood had gekleurd. De voormalige verwonding ontging haar nier persé, maar Skadi schonk er ook niet bijster veel aandacht aan. Shifa was dood nu en veel meer gaf ze er niet om. Maar er was nog een ding wat ze moest doen; de halsband van het domme rund als haar eigen claimen.

Het was een opvallend ding, met een glinsterende laag eroverheen die in het licht in meerdere kleuren deed oplichten. Een enkele bloeddruppel hier en daar scheen er nog op, daar gekomen door de inpact die zijn vorrige eigenaar naar het donkere einde van het leven had gebracht. De calico loemde nu over het lichaam heen, zonder enig schuldgevoel, want dat had zich nooit echt in haar bevonden. Zonder ook al te veel ceremonie rukte ze de halsband hardhandig van het kadaver af. Het was haar een zorg dat ze daarmee meer schade aan het al kappotte lichaam zou doen. Het enigste waar ze op dit moment om gaf was dat ze eindelijk een volwaardig lid van de Elite zou zijn en dat zelfs terwijl ze pas net haar elfde moon had bereikt. Ze wurmde het ding over haar eigen kop heen, wat bijna meer inspanning koste dan de berekende moord die ze net had gepleegd. Maar het waren allemaal middelen om een doel te bereiken. En het was niet zo dat, nu ze eenmaal een member zou worden, haar ambities daar zouden blijven. Ze was de beste, beter dan iedereen, en dat zou ze bewijzen.

Nu met een nieuwe halsband van haar eigen glipte ze de schuur weer uit. De halsband zou wel bewijs genoeg zijn, samen met het bloed wat om haar poten gepoeld had op het sto en de vacht rood had gekleurd. Ze ging in ieder geval niet dat lichaam een hele weg terug slepen. Maar nou moest ze nog even uitvogelen waar Orchis was.

Is Something You Were Born With

:.: