Pain will leave you, when you let go

Het zwemmen had haar deugd gedaan. Ze schudde haar vacht, druppels water vlogen in het rond. Terwijl de brandende zon haar pels opwarmde, liep ze een eindje hogerop. Het hevig kolkende water maakte het haar zintuigen moeilijk. Ze had de geur van de andere Riverclanner pas door toen ook haar ogen hem zagen. Verward schudde ze haar hoofd. Zag ze spoken? De cremekleurige vacht van... Icecream doemde voor haar op. "Icecream...?" Riep ze luid, een tikje aarzelend. Ze versnelde haar pas meteen tot ze wel degelijk Icecream zag staan in het water. Hoewel het water het enigszins verborg, rook de kater vreemd en vies. Maar een trillende glimlach stond op de kater zijn lippen. Hij leek opgelucht. "Waar heb jij gezeten?" Mauwde Sagepaw terwijl ze dichter kwam. Ze wilde naar hem toegaan, hem begroetten, maar de geur hield haar tegen. "Je stinkt naar...tweebenen." Prevelde ze ontdaan. Icecream was drie dagen weggeweest, als het niet langer was. Wat was er gebeurd?

_{Ze had opdracht gekregen om wat kruiden te gaan verzamelen bij de waterval, maar haar opdracht was al snel vergeten toen ze een bekend figuur in het water zag. Ze had de hoop al bijna opgegeven, nadat Brimpaw wel thuis gekomen was en Icecream niet. Maar hier was hij, in het water, met een glimlach op zijn gezicht. Shrimppaw stond voor een paar seconden aan de grond genageld, maar uiteindelijk kwam ze toch in beweging. Ze stoof langs Sagepaw heen en spetterde het water in. 'Papa!' riep ze blij, opgelucht. Ze drukte haar kop tegen die van hem. Hij stonk, maar dat maakte haar niet uit. Hij was weer thuis, dat is het enige wat er toedeed.}

Ze was wantrouwig om de Twoleg geur die rond Icecream hing. Icecream zag er niet helemaal zichzelf uit, dat kon Sagepaw zien aan het feit dat hij wazig in de verte stond te kijken. Wat in Starclan's naam was er gebeurd? Plots hoorde ze een dolgelukkige schreeuw. Shrimppaw kwam aflopen en drukte zich tegen de haar papa aan. Vertederd maar op haar hoede keek Sagepaw toe. Wat moesten die twee elkaar gemist hebben! Ze liep een paar stapjes naar achter en liet haar staart hangen, de twee dit moment gunnende.

_{Haar hart werd verwarmd door het zachte spinnen van de kater. Eindelijk was hij thuis. Het had echt niet super lang geduurd, maar ze was bang dat ze hem toch echt kwijt was geraakt toen Brimpaw wel thuis kwam, en hij niet. Ze had niet geweten wat ze dan had gedaan, wat ze moest doen. Waarschijnlijk was ze net als met Skadi naar hem op zoek gegaan, samen met Hermitpaw. 'Shrimppaw,' prevelde Icecream zachtjes. Shrimp snorde als antwoord. 'Ik... ik heb je zo gemist. Het spijt me... Het spijt me zo. Het was echt niet mijn keuze om jullie in de steek te laten.' Zijn woorden staken in haar hart. Ze had echt niet gedacht dat hij hen in de steek gelaten had. 'Mijn meisje,' vervolgde de kater verder. Shrimppaw keek naar hem op met een glimlach maar schudde haar kopje. 'Je liet ons niet in de steek, papa.. Ik was gewoon heel erg bezorgd..' miauwde ze terwijl ze hem nog een kopje gaf. 'Maar nu ben je weer terug, eindelijk..'}

De verloren gewaande Warrior leek te ontspannen bij Shrimppaw's woorden en stapte met zijn dochter het stromende water uit. Het water droop van zijn vacht op de oever. Icecream richtte zijn ogen op die van Sagepaw en verzekerde haar ervan dat hij er alles aan ging doen om zijn plek in Riverclan terug te winnen. Verbaasd bewoog Sagepaw haar oren en staarde hem wezenlijk aan. De vraag waar Icecream was geweest hing nog onbeantwoord in de lucht. Als een raadsel. Maar de woorden die hij wel had gesproken, vertrouwde ze. Het klonk oprecht. "Ik ben heel blij dat je terug bent Icecream," Verklaarde ze met een glimlach. "Ik weet zeker dat je je plek snel terug gaat hebben mits je een goede verklaring voor je afwezigheid hebt." Als de crèmekleurige kater vrijwillig naar de Twolegs was gegaan, was dat een ander verhaal. Een haastig getrappel deed haar opveren en uit het niks rende een klein gestalte op hen af. Aurorakit, de pleegkitten van Icecream. Ze was best snel, dat moest Sagepaw nageven, en liet vrijwel recht op Icecream af en drukte zich tegen hem aan. Nou, het stond vast dat Icecream's terugkeer op veel blije zielen kon rekenen, ook op kleine zieltjes die eigenlijk in het kamp hoorden te zitten.

_{Ze voelde de kater wat ontspannen, maar zelf verstrakte ze wat toen ze de vraag kreeg over Hermitpaw. Ze zuchtte en haalde kort haar schouders op. 'Ik weet het eigenlijk niet zo goed,' murmelde ze. Ze had niet heel veel contact meer met hem gehad en ze realiseerde dat ze dat echt weer is moest gaan doen. Maar eerst met haar papa naar het kamp. Ze draaide met haar oortjes bij de woordenwisseling van Icecream en Sagepaw. Natuurlijk was hij nog een waardige Warrior, ze zou het wel laten weten als er moeilijk over gedaan werd. En wat de verklaring betreft, dat zou dan toch hetzelfde zijn als Brimpaw? Ze wist zeker dat hij niet vrijwillig meegenomen was. Plots verscheen er een grijze kitten die ze herkende als Aurorakit. Ze draaide met haar oortjes, verbaasd dat de kleine poes hier buiten was, maar ze stapte wat opzij zodat ze de kater ook kon begroetten. Voor haar was Icecream immers ook een pleegpapa.}