Found a way to cope (+Breakpaw)

Natuurlijk wist Thora niet meer beter. Ze was nu wie ze was, wat ze alleen niet besefte dat ze zo gemaakt was. Hoe zou de lichte flamepoint geweest zijn als de Elite nooit het Thunderclan kamp binnen gedrongen waren? Als haar moeder nog geleefd had? Waren zij en Firedance dan close geweest? Had ze dan opgekeken naar haar oude mentor, Rowanflight? Of had ze misschien in de zelfde pootstappen als haar zus, Mistgaze willen treden? Was ze dan zacht van karakter geweest? Dat waren vragen die nooit beantwoord konden worden en vragen waar Thora niet mee zat. Maar misschien haar familie wel. Werd ze gemist? Het maakte niet uit. Claw had haar zo gekregen dat ze nu een loyale member van de Elite was en daar was ze trots op. Ergens was het best wel ziek. Haar moeder, Brigtspots werd vermoord en vanaf dat moment was ze gebrainwashed tot het monster die ze nu was. En nu was Claw dood. Thora stapte door, over de grens met Thunderclan tot ze de verse geur van een clankat opmerkte. Een Thunderclan kat, om precies te zijn. Exact wat ze wilde. Ze grijnsde en hield zich schuil tot de ander in haar vizier zou treden.

- Breakpaw

Het plan was duidelijk. De Elite moest weer gevreesd worden door alle katten die er niet bij hoorde. Één van de manieren om dat te bereiken was door dood en verderf te verspreiden. Dit was echter niet haar enige reden waarom ze zich nu schuil hield, wachtend op het perfecte moment om een onschuldige Thunderclan kat aan te vallen. Ze wilde de clan laten weten dat Thora nog niet klaar met ze was, met name Firedance en Rowanflight. Haar ijsblauwe vonden een witte kater, wie ze herkende als Breakkit, intussen van Breakpaw of een warrior. De kater leek in besla genomen te zijn door zijn eigen gedachten, waardoor hij niet oplette. Hij kwam steeds dichterbij. Hij liep recht op zijn eindbestemming af, besefte Thora. Ze wachtte en wachtte en toen schoot ze de struiken uit, meteen uithalend met haar klauwen. "Heeft je mentor je nooit geleerd om ten alle tijden op te letten?" Grauwde ze, waarbij ze haar slachtoffer recht in de ogen keek. Zou hij haar herkennen?

Ze voelde hoe haar klauwen door de vacht van de Thunderclan kater heen schraapte en zo wat witte plukken uit zijn vacht trok. Thora boog haar voorpoten een beetje, klaar voor de volgende aanval. Breakpaw begon echter te spreken. "Mousebrain," siste ze, verder geen woorden vuil makend aan zijn opmerking. Hij wist overduidelijk niet waar hij over sprak. Toen hij echter over Claw begon ging hij te ver. "Oh, Shark heeft het prima overgenomen, en jullie boskatjes zijn nog niet van ons af," snauwde ze en vervolgens haalde ze weer fel uit met haar linker klauw naar zijn gezicht, hopend zijn oog te raken. Ze stond stevig op haar poten, klaar om elke terug aanval te ontwijken, als dit nodig was. Misschien was Thora toch wel de typische Elite kat geworden. Ze deed dit voor Claw en om haar voormalige clan angst aan te jagen. En ze mocht dan kleiner zijn dan de kater voor haar, ze was ouder en waarschijnlijk harder getraind dan hem.

De kater dook naar voren en buikte haar zo omver. Ze landde op haar zij. Ze wist echter wel zijn oor te verwonden. Thora merkte dat haar schouder nog steeds pijn deed door het afgelopen gevecht. Ze uitte echter niet dat ze pijn had, iets waar ze hard voor had getraind met Hellhound. Zwakte moest je niet uiten. Na het gevecht was genoeg tijd om te klagen om de pijn die je eventueel voelde. Zo snel als Thora op de grond viel, wist ze zich ook weer om te draaien en op te springen. "Je vergeet Icy," grauwde ze, waarna ze direct afzette met haar achterpoten. Ze deed een poging om haar voorpoten om de kater heen te slaan, om zo vervolgens in zijn nek vel te bijten, zo hard als ze kon, hopend zijn huid te doorboren met haar scherpe tanden.

Op het moment dat de kater zijn gewicht probeerde in te zetten om haar van hem af te zetten, sprong ze zelf al van hem af, met haar poten hem een extra duw geven terwijl ze zich afzette. Ze liep een halve cirkel om hem heen, met haar felle blauwe ogen strak op hem gericht. "Vraag je je niet af; "waarom ik"?" Miauwde ze honend. Praten tijdens een gevecht kon er voor zorgen dat de ander voortdurend afgeleid zou zijn, niet scherp. Dit was een tactiek die Thora nu inzette om deze kater af te maken. Eerst moe maken, gedesoriënteerd, om hem vervolgens van het leven te beroven.

De geur van angst en paniek vulde haar neusgaten. Ze trok haar lippen op tot een brede grijns en gaf de kater de kans om weer op te staan nadat hij gevallen wat door haar sprong van hem af. "Oh nee?" Ze trok haar wenkbrauwen op. De kater sprong op haar af en haalde naar haar uit, doordat Thora weg sprong, werd alleen haar zij wat geraakt, al werd haar huid niet beschadigd. "Ik heb jou gekozen omdat je een makkelijk doelwit bent," miauwde ze en keerde zich recht naar hem toe. "Ik ga je dood maken, om mijn zus te laten weten dat ze nog niet van me af is," ging ze verder, waarna ze direct afzette met haar achterpoten en in principe dezelfde aanval uitvoerde als die Breakpaw zelf net uitvoerde. Ze stak haar klauwen recht naar voren en haalde uit naar zijn gezicht, in de hoop deze flink te beschadigen.

Thora bulderde het uit van het lachen toen haar nagels zijn oog open reten en het bijna leek alsof de kater zo zou flauwvallen voor haar snuit. Hij had nog gezegd dat ze het mooi mis had toen zij hem had verteld dat ze hem dood ging maken. Breakpaw wankelde en langzaam stapte Thora naar voren. Vervolgens schoot ze naar voren en plaatste ze haar voorpoten tegen zijn borst aan om hem zo op zijn rug te werpen. Ze keek op de witte kater neer, recht in zijn ogen. Één oog die nu helemaal rood kleurde van het bloed en de andere oog die pijn en paniek uitstraalde; doodsangst. "Ik denk niet dat ik het mis heb, Breakpaw," grauwde ze. Ze stak haar nagels in zijn schouderbladen. "Nog laatste enige woorden?" ging ze vervolgens verder, terwijl ze haar eigen snoet dichter naar de zijne bracht, klaar om haar tanden in zijn keel te plaatsen.

Oh wat was deze witte kater ineens van een arrogante, trotse kater veranderd in een miserabele witte kitten. Thora pinde de kater tegen de grond aan en luisterde naar zijn woorden. "De naam is Thora," siste ze in zijn oor. Ze hief haar kop op, bekeek zijn gezicht, zijn doorbloedde vacht en liet vervolgens haar kop zinken naar zijn keel. Dit zou haar tweede moord. Om een member te worden van de Elite had ze de kittypet Rina moeten vermoorden. Dat had er voor gezorgd dat haar gevoel voor genade was verdwenen. Het was de finishing touch geweest om haar een volwaardig lid van de Elite te maken. Deze moord was dan ook een stuk makkelijker voor haar om uit te voeren. Toch voelde ze haar maag bij elkaar knijpen, hoewel ze het niet bij haar gevoel liet komen, het zou haar niet beïnvloeden. Thora klemde haar kaken om zijn lucht pijp heen en zette kracht. Ze proefde zijn bloed en voelde hoe de kater steeds zwakker en zwakker werd over haar eigen lijf, tot deze stopte met ademen en helemaal slap werd. Ze liet de kater los en keek op hem neer. "May Starclan light your path, weakling," siste ze honend, terwijl ze naar hem bleef kijken.

Daar lag hij dan. Het was best fascinerend hoe enkele moment de kater nog recht op had gestaan, had gesproken, geademd, bewogen en nu stil en dood in het zachte gras lag. Ze likte haar lippen af, het bloed daar weghalend. Vervolgens markeerde ze haar lucht duidelijk om het lijf van de kater heen, totaal geen respect voor de dode kater hebbend. Ze stond weer op en boog naar de kop van de kater toe en trok een tand van het slachtoffer uit zijn bek als bewijs dat ze hem vermoord had. Vervolgens nam ze afstand, verliet ze het terrein van Thunderclan en begon ze zo langs het Thunderpath terug te trekken naar de Twolegplace.

- Eerste post voor Firedance nu