I've missed you |AIRPAW|

"Ach Five! Wist je het nog niet? Ik kan de toekomst voorspellen! One gaat net zoals jij worden, Two eh.." Haar zus twijfelde en grijnzend knikte ze naar haar, "Ga maar door." "Hoe ziet Seven eruit?" Ze lachte, met gevoel, iets wat ze in de Bloodclan nooit deed. Daar lachte ze altijd kil, zonder emotie. "Dat ga ik jou nu eens niet een de neus hangen." Miauwde ze plagend waarna ze haar neusje tegen de hare drukte.

"Wacht maar, ik vind die Seven wel! Ik zal er voor zorgen dat hij als een blok voor je valt." Ze rolde met haar ogen. "Pas maar op dat hij je niet aanvalt," Miauwde ze lacherig, "Ik zou niet weten hoe hij op clankatten reageert." Ze haalde haar schouders op, om haar uitspraak nog wat kracht bij te zetten. Zo goed kende ze hem nu ook nog niet. Wie weet was hij wel ontzettend vijandig naar hen en dan zou de calico er alles aan doen om haar zusje te beschermen. Zelfs als ze haar eigen clangenoot hiervoor moest aanvallen, familie kwam voorop.

Ze grijnsde toen haar zusje mee deed, maar toen ze terug wou spelen hield ze op. Haar volgende woorden lieten haar wenkbrauwen omhoog schieten. "Waarom stel je me niet eens aan hem voor?" Ze deed alsof ze zich verslikte en kuchte hard. "Air! Hij is nog steeds een vriend en besides, ik weet niet hoe hij op clankatten reageert!" Zei ze een tikkeltje verontwaardigt. Als ze de kater wat meer vertrouwde was er een kans, een heel kleine. Maar zolang ze niet zeker wist wat ze van hem moest denken, zou ze hem ook niet voorstellen aan haar zusje. Stel je voor dat hij haar aanviel!

Ze grijnsde en drukte haar poot op het hoofd van haar zusje. "Chill, als hij iets verkeerd doet voelt hij mijn klauwen." Ter demonstratie hief ze de poot van de tabby's kop en stak haar nagels gevaarlijk uit. Sinds ze met Zira trainde had ze geleerd om hen goed te onderhouden, net als haar tanden. Eigenlijk mocht ze haar mentor wel, al zou ze dat natuurlijk nooit toegeven. Dat zou gewoonweg gênant zijn!

Kort leek het alsof haar zus bang voor haar had en dat in combinatie met de moeite die de kattin had om het te verbergen, brak haar hart. De vrolijke woorden van haar zus hielpen niet echt en als ze nu geen geluid had gehoord, was ze waarschijnlijk weg gegaan. "Ssht. Er is iemand." Miauwde ze kort naar de tabby, waarna ze haar neusje kort de lucht in stak. Een Roguegeur dreef op hen af en op haar hoede had ze haar klauwen uitgeslagen. Als ze zich niet vergiste was het Thor, de kater waarmee ze in een boom had gescholen voor een das, maar ze kon niet met zekerheid zeggen of deze kater goed- of slechtgezind was. Het geritsel van de bladeren kondigde het bezoek van de kater aan. Een grijns stond op de snuit van de Rogue. "In het vervolg moet je je geur beter maskeren. We roken je stank al minuten geleden." Een minuscuul lachje op haar gelaat, maar dat even snel weer verdween. Beschermend ging ze voor haar zusje staan, aangezien de vechttechnieken van de Clans toch wat slechter waren dan die van de Elite.