There's an endless road to rediscover

Zijn blauwe ogen doorzochten het kamp, ze zochten geen clanleden want daarvan zag de kater er al teveel op een dag. De twee helblauwe kijkers zochten de prooi, die er, zoals verwacht, niet was. Echo zuchtte, waarom dachten de oudere warriors, die hier rondliepen niets te doen, hier niet over na? Hij was het weer die maar eens wat moest doen voor de clan, normaal wel, vandaag niet. Vandaag was zijn vrije dag, dat zeiden zijn ogen, dat zei zijn mond. Al opende hij die niet al te graag tegen vreemden, bang voor de reacties. De kater waar hij op hoopte zou geen vreemde zijn, maar waar hij was was wel weer vreemd. Zijn broer was zo vaak in de buurt, maar zelfs de ingebouwde Ginger-sensor die Echo soms leek te hebben was helemaal stil. Vreemd.

- Gingerpaw

De kater, die niet graag ergens fout mee zat, kalmeerde al toen zijn broer het kamp binnenliep. Hij wist de rood-witte vacht altijd meteen te vinden en ook de aanwezigheid alleen daalde op hem neer als een warme deken van veiligheid. Anderen op afstand houden was belangrijk, dan werden ze door je geïntimideerd, of misschien zelfs bang van je, en dan waagden ze het niet om grapjes te maken. "Hey Echo, hoe is het ermee?" De bekende, normale stem, weerklonk en even keek de stoere kater op. "Goed genoeg," Probeerde hij zo laag mogelijk te brommen, en glimlachte toen kort. Alles wat hij boos bedoelde kwam er net zo hoog, als niet hoger uit dan al het normale wat hij zei. Daarom antwoordde hij zijn broer de volgende keer maar gewoon met zijn eigen vertrouwde hoge stem. "Ik mok niet," Zei hij, en duwde zacht tegen de poot van zijn broer, die als klap op de vuurpijl ook nog eens de gave stevigere bouw had meegekregen in de geboorte. Awesome zeg. "Goede jacht gehad ?" Met zijn normaal ijzig blauwe ogen keek hij op naar de ander en hield zij kop, ter teken van vraag, iets schuin. De clan had prooi nodig.

Zijn broer grinnikte om de stem die hij zo wanhopig probeerde te krijgen, Echo schoot hem een kwade blik toe, hij had makkelijk praten met die perfecte stem van 'm. "Je zal eens niet zitten mokken," De kater die op de grond lag sloeg geirriteerd, maar met de hint van een glimlach rond zijn lippen, naar de tong van zijn broer. "Het maakt niets uit, Echo. Iedereen heeft wel wat, en die hoge stem siert je," Nu stond de kater op en stak ook zijn tong uit. Veel kleiner dan Ginger was hij niet, wel fijner gebouwd. Ergens was hij gewoon iets gladder dan zijn broer, verder misschien ook wel sluwer en valser. Maar dat kwam omdat hij iets had om zich voor te schamen, zijn broer niet. "Wacht maar, over een paar manen kan je de she-cats niet meer van je afslaan." Echo lachte spottend, en keek met ongelovige ogen opzij naar zijn broer, hij was niet idioot. "Die hangen dan allemaal al om jou," Mauwde hij stellig terug, en grinnikte, ja ja, zijn broer zou het zwaar te verduren krijgen met al die poezen later. "Best wel, de prooi begint langzaamaan weer terug te keren, dus het zal snel beter worden," Dat goedpraten terwijl je er zelf niet in geloofde, Echo geloofde daar ook al niet in, "Ja, het ging dus niet zo goed als gehoopt," Stelde hij logisch, het leek wel alsof hij altijd iets op iedereen aan te merken had soms. Hij had slecht geslapen, Ginger wist vast wel dat het niet persoonlijk bedoelt was, en anders niet. Balen zeg.

Echo grinnikte even om het antwoord van zijn broer. "Heb een beetje vertrouwen in jezelf. She-cats willen echt geen kater zoals mijzelf, veel te gelovig, veel te serieus. Ik heb er geen tijd voor," Oke, misschien wel waar, hij wist wel hoe zijn bro ertegenaan keek en dat was in tijden als deze nog best lastig waar te maken. "Dan zitten we nog een hele tijd met elkaar opgescheept," Sprak hij, met een plagende tint in zijn ogen. Op zijn opmerking over de jacht reageerde de bredere kater eerlijk, zoals Echo wel verwachtte. "Ik ben nog een konijn kwijt geraakt en een veldmuisje wist in zijn hol te schieten voordat ik dichtbij genoeg was," De hoge lach weerklonk even kort, en een geamuseerde blik was in de ogen van de grijze kater geschoten. Ondanks dat leken de blauwe ogen nog steeds fel te staan, Ginger kon er vast wel tegen. "Waardeloze jager," Grinnikte hij, "Kom mee dan, dan laat ik zien hoe een ware meester het doet," Met jagen had Echo veel vertrouwen, zijn goedgebouwde, fijne lichaam, was perfect voor sluipen en de snelheid was ook nooit een probleem geweest.