[OPEN] Bigger Than The Whole Sky

Violet

Violetkit was nog nooit eerder zo laat in de avond buiten geweest. Ze merkte plots op dat het donkerder werd, wat ze eigenlijk wel bijzonder vond. Tot nu toe had ze het enkel licht of donker gezien, maar nooit de overgang. Het jonge poesje richtte haar tweekleurige oogjes op de hemel en keek met open mondje toe hoe de lucht oranje en toen paars kleurde. Wow! Wat een mooie, unieke kleur! Violetkit had nog nooit eerder de kleur gezien waarnaar ze vernoemd was; in greenleaf had je de bloemetjes die dezelfde naam droegen, maar het poesje was geboren in leafbare en kende niets anders dan de kou.

@ Open

Hij had gehoopt terug in het kamp te zijn voor het zou gaan schemeren, maar helaas was dat niet het geval. De lucht was al aan het verkleuren eenmaal hij het kamp binnen stapte. Hij had niks van prooi weten te vangen terwijl hij buiten was, maar dat was ook niet zijn doel geweest. Het was mooi geweest als hij wat mee terug had weten te brengen, maar met de kou was dat toch bijna onmogelijk. Zijn blik viel op een van de nieuwste kittens toen hij het kamp binnen kwam lopen en hij zette een glimlach op toen hij merkte hoe ze naar de verkleurende lucht aan het staren was. "Is het mooi?" Als kitten moest je soms dingen vinden om je te vermaken, maar de lucht kon soms best speciaal zijn.

[OPEN] Bigger Than The Whole Sky Pine_sign

Violet

Een kater sprak haar aan met de vraag of het mooi was. Violetkit richtte haar blik nu op hem. Hij leek ongeveer apprentice leeftijd te zijn, als ze het een beetje kon inschatten. Haar uitdrukking was serieus terwijl ze knikte. "Verandert.", antwoordde ze, alsof dat een verklaring was over waarom ze het mooi vond. Ze vond het vooral bijzonder, en een deel van haar vroeg zich af hoe het werkte, waarom de kleur zo anders was. Ze wist waar ze vannacht over zou kunnen dromen; wanneer ze straks in haar nest lag bij haar siblings, zou ze haar oogjes sluiten en proberen om zich de manier waarop de hemel zo langzaamaan en toch zo plots van kleur veranderde weer voor de geest te halen.

De kitten knikte met een serieuze blik en hij kon het niet helpen om wat te glimlachen bij de opmerking die volgde. "De lucht kan inderdaad veel kleuren aannemen." En het veranderde elke dag weer. Waarom het precies gebeurde snapte hij zelf ook niet helemaal. Ja, het gebeurde omdat de zon onder ging als het om het schemeren ging voor de avond. "Overdag is het heel anders dan 's nachts door de zon." Probeerde hij dan ook te zeggen. Hij had geen idee of ze behoefte had aan die informatie, maar hij kon het nu ook niet meer terugnemen.

Violet

Pinepaw legde uit dat de lucht overdag heel anders was dan 's nachts door de zon. Violetkit knikte serieus, hoewel ze niet begreep wat de zon ermee te maken had. De zon zorgde voor licht toch? Oh.. En 's nachts was het donker. Opeens klikte het in haar hoofdje, hoewel je dat niet zag aan haar gezicht, dat nog steeds dezelfde uitdrukking had als voor haar openbaring. Wat je wel kon merken, was dat ze mentaal het gesprek uitgegaan was; haar tweekleurige blik was opnieuw op de lucht gericht, en haar hoofd zat opnieuw in de wolken. Ze was meestal nogal zweverig in dat opzicht, nooit met alle vier haar pootjes stevig op de grond.

@ Pinepaw

Hij wist niet of ze überhaupt ook begrepen had wat hij had proberen uit te leggen of dat ze hem misschien bewust zat te negeren. Het was moeilijk in te schatten. Hij hield zijn kop dan ook wat scheef toen er geen reactie van de kitten leek te komen. Haar blik was gericht op de lucht en niet op hem, waardoor hij niet eens wist of ze hem wel gehoord had. "Snap je het?" Probeerde hij dan ook, terwijl hij een poot voor haar ogen langs zwaaide, hopende de aandacht te trekken. Misschien was het wel te moeilijk geweest om te begrijpen, dat kon hij ook wel begrijpen.