Boys will be boys

Onderwerp: Boys will be boys wo 8 mei 2024 - 23:16

Brackenfire stapte enthousiast door. Het was een goede dag vandaag. Het weer was warm, er was een licht briesje waardoor de zon niet te heet aanvoelde, vogeltjes floten, insecten zoomde. Bracken vond het een heerlijke dag. Het was ook een succesvolle ochtend geweest. Hij was vroeg uit de veren vandaag en had al drie prooien gevangen. Misschien was het een klein ego dingetje, maar hij dacht dat hij er nog wel drie kon vangen vandaag. Het ging gewoon zo goed. Hij was in een goede mood. Tijdens zijn jacht was hij in de buurt van de boundaries gekomen, en natuurlijk zou hij geen goede Warrior zijn als hij niet even zijn taken zou uitvoeren om iedereen te laten weten waar het RiverClan territorium begon. Plots rook hij een andere geur, al kwam het hem ergens wel bekend voor. Hij hief zijn kop op, spitste zijn oortjes, tuurde door de struiken. Oh! Een brede lach verscheen op zijn gezicht toen hij zijn oudere spiegelbeeld herkende. 'Settledstar! Hallo!' Hij vond het altijd leuk om met de Leader te praten, ondanks zijn eigen Leader en hij elkaar niet mochten. Hij vond het gewoon cool dat ze zó erg op elkaar leken. En hij was altijd al aardig geweest tegen hem, dus Bracken vergat even hostile te zijn tegenover hem. Hij zou de grens toch niet overgaan.

+ Settledstar

l'appel du vide

Onderwerp: Re: Boys will be boys wo 15 mei 2024 - 16:35

De ShadowClan leider had zijn zoon al een poosje geleden gespot en hield zich achter wat struikgewas schuil terwijl hij hem met zijn ogen volgde. Hij was aan het jagen en hij leek succesvol. Hij was een goede warrior geworden. Het was niet langer een jongen meer, maar echt een volgroeide kater. Wanneer zou hij aan zijn eigen gezin beginnen? Hij was zijn leeftijd toen hij Seamist ontmoette.

Brackenfire had hem in zijn slecht geconstrueerde schuilplaats gevonden. Hij merkte het toen hij opeens stopte in zijn sporen. Settledstar rechtte zijn schouders en zette zijn gezicht weer in een plooi. Zijn zoon was echter niet verdacht. Nee, hij groette hem eerder als een oude vriend. Ergens had hij dus nog wel een goeie reputatie in RiverClan. Of het was gewoon... toeval.

‘‘Ah, hallo j- Bracken..fire was het toch?’’ Hij slikte net op tijd de verkeerde woorden in. Hij zou altijd zijn jongen zijn. Zijn enige zoon. Het maakte het des te ingewikkeld dat hij een kopie van hem was. ‘‘Je bent gegroeid sinds de laatste keer dat ik je zag.’’

Boys will be boys

fault lines tremble underneath my glass house

so i put it out of my mind long enough to call it courage