The One That Got Away

Onderwerp: The One That Got Away zo 19 jun 2022 - 21:59

Angst. Dat was het gene wat Mushroomkit het kamp uit dreef. Haar korte pootjes roffelde over de grond heen. Ze zou niet ver komen. Zo'n moon geleden lukte het haar niet eens heen en terug van de prooi stapel te lopen. Haar hele lichaam stond vol met krassen. De meeste waren veroorzaakt doordat ze zich door de kamp wand had gedrukt. Maar de grove wond op haar wang was veroorzaakt door Narrowpaw. De gemene apprentice die haar bedreigt had. Even had Mushroom ijzig stand gehouden. Maar de kit was hopeloos tegen een apprentice. Dus ze was gevlucht. Terug het kamp in was geen optie omdat de apprentice de opening had geblokkeert. Het woud in was haar enige optie. Ze had niet veel keus gehad. Net zoals ze nu alleen maar kon hopen dat hij niet achter haar aan zou komen.

@Narrowpaw (closed)
Vervolg op: https://www.warriorcatsnl.com/t49204-this-is-where-good-guys-die

Onderwerp: Re: The One That Got Away ma 20 jun 2022 - 17:10

Dat stomme stuk vossenstront was er vandoor gegaan. Aan de ene kant was Narrowpaw geïrriteerd, maar aan de andere kant zou hij haar op deze manier nog één kans kunnen geven. Nadat de kitten er vandoor was gegaan, was de apprentice zo snel als hij kon het kamp uit gerend om haar te zoeken. Het had niet lang geduurd voordat de zure geur van bloed zijn neus binnendrong samen met een vleugje zoete melk. Er was geen twijfel mogelijk over dat dit Mushroomkit moest zijn. Hoe verder de kater kwam, hoe sterker de geur werd. Narrowpaw was misschien nog niet de oudste, maar hij had langere poten dat de gevlekte kitten. En toen zag hij haar niet ver voor hem rennen. "Mushroomkit!" schreeuwde de kater naar haar. "Kom hier als een warrior en praat met mij!" Hij ging heus niet onnodig geweld gebruiken. De kater was ondertussen weer iets afgekoeld en bereid rustig met haar te praten.

Onderwerp: Re: The One That Got Away ma 20 jun 2022 - 20:37

Ze had geen idee waar ze heen ging of wat ze in Starclans naam aan het doen was. Het enige wat ze wist was dat ze hier vandaan moest. Zo ver weg mogelijk van de kat die haar zoveel auw had gedaan. Ze voelde de kras nog op haar wang branden. Dat zou vast en zeker een lelijk litteken achterlaten. Net zoals de wonden op de rest van haar lichaam. Haar wit gevlekte vacht was rood roze van het bloed dat er steeds uit kwam sijpelen. Al was de kit te bang om zich echt op de pijn te kunnen focussen. Helaas was haar ontsnappingsplan waardeloos. Al snel hoorde ze een bekende stem achter zich. Het klonk al niet zo boos meer als eerst. Maar Mushroomkit wou niks meer met hem te maken hebben. Ze probeerde haar pas te versnellen maar de kit was uitgeput. Het was een behoorlijke afstand voor haar kleine pootjes. Door alle vermoeidheid kon haar lichaam niet meer. Ze zakte door haar poten heen en viel met een plof op de grond. Haar flanken rezen gevaarlijk snel op en neer. Ze legde haar kopje neer op de ondergrond. Met grote angstige ogen keek ze naar Narrowpaw die steeds dichterbij kwam. Ze begon weer te snikken maar ze was te moe om nog een woord uit te brengen.