Watching from the sidelines

Het was wennen hier, dat kon hij niet ontkennen. Zeker niet, omdat hij zich alles herinnerde nu van wat hij gedaan had en hij wist niet goed hoe hij sommige katten nu nog onder ogen kwam. Zoveel katten had hij verloren door de seizoenen heen en de meeste waren hier. Hij had alles gedaan voor zijn clan, alles om ze sterker te maken. Hij had dan ook Settledstar zijn eerste leven gegeven en toegekeken hoe hij zijn andere levens had gekregen. Hij had het leven alleen niet gegeven om hem dan mogelijk al weer zo snel te verliezen. Het was dan wel Eveningstar die als eerste aanviel, maar hij had gehoopt dat zijn oude apprentice iets slimmer was dan dit. Als hij nu een leven zou verliezen in dit gevecht, dan zou hij hem hoogstpersoonlijk weer terugschoppen.

Soms leek ze de tel even kwijt te zijn. Zoveel moons waren voorbij gegaan sinds Innerstar zich tussen de sterren had gevoegd. Intussen was ze echter al een bekend en vast gezicht hier in Starclan en had de tweede Shadowclan leider na haar zich in Starclan gevoegd. Acornstar. Ze had de kater enkel gezien en geobserveerd sinds ook hij in Starclan was, maar ze had nog geen moment genomen om een woord met hem te wisselen. Dit moment leek nu echter daar te zijn. "Toekijken vanuit de sterren is toch het makkelijkste niet," sprak Innerstar. De nieuwe Shadowclan leader, Settledstar, had nog een hoop te leren. Maar iedereen had zich op dat punt bevonden. De vijandigheid tussen de clans zouden nooit kunnen verdwijnen.

Misschien was hij niet een om te oordelen over hoe snel iemand een leven verloor, maar die van hem hadden tenminste een doel gehad. Ze waren niet zoals deze was, zo onnodig. Hij keek op toen een stem plotseling sprak, een die hij al een lange tijd niet meer had gehoord, niet sinds zijn eigen leiderceremonie. Hij kon het niet helpen om kort zijn kop te buigen in begroeting. Ze waren misschien beide leider van Shadowclan geweest, maar zij was zijn leider geweest voor Tallstar. "Innerstar," Natuurlijk had hij het zich wel afgevraagd wat de sterren moesten denken van wat hij had gedaan. Hoe hij het allemaal had gedaan. Misschien hadden ze zich wel hetzelfde gevoeld zoals hij zich nu voelde wanneer hij naar Settledstar keek. "Ik weet dat ik niks meer mag beïnvloeden," Het waren woorden die hij tegen zichzelf moest blijven herhalen. "Maar zo snel een leven verliezen om een onnodige reden is zo zonde." Het was zonde, maar het was erger om vermoord te worden. Het was nog iets dat ze allebei gemeen hadden.