[Training]Sisi ni Sawa

Onderwerp: [Training]Sisi ni Sawa di 23 nov 2021 - 20:55

So many angles, so many lines
So many ways to see the sunrise.

De fikse cyperse had oorspronkelijk het plan om zijn nieuwe leerling meteen mee te nemen op zijn eigen vaste vertrektijd. Hij bedacht zich, aangezien dat een beetje te vroeg kon zijn voor de eerste dag en besloot om nog even te wachten. Normaal gesproken vond hij het fijn om zijn kop in de ochtend al leeg te maken van de gedachtes die in de nacht waren gekomen, maar hij kon wel eens een uitzondering maken. Weepingwillow praatte bij met een Elder totdat hij het wel laat genoeg vond en maakte zijn pad naar de Apprentice Den. Nightpaw was de enige die er nieuw bij gekomen was en hij mocht na Stormraiser weer een toekomstige Warrior onder zijn hoede nemen. Het was nog steeds ochtend, maar niet al te belachelijk vroeg. Groene ogen tuurde in de den totdat hij haar vond en stiltjes stapte hij op haar af, nog een paar anderen waren ook nog aan het slapen en die waren niet zijn probleem. ''Nightpaw, het is tijd om te gaan''zei hij vlakbij haar oor om haar te wekken en na iets gezien te hebben wat een reactie kon zijn liep hij weer naar buiten om te wachten op haar. Hopelijk had ze er een beetje zin in. Om eerlijk te zijn leek ze gisteren niet bepaald enthousiast. Kittens konden verschillend reageren op de volgende stap in hun leven, de meesten hadden er wel zin in maar het kon ook wel spannend zijn. Hijzelf was gewoon blij uit de Nursey te kunnen.

tag // Nightpaw

★

Onderwerp: Re: [Training]Sisi ni Sawa za 4 dec 2021 - 23:29

_{Nightpaw, want zo heette ze nu, had de hele nacht niet kunnen slapen. Ze had met lichte tegenzin haar nest gemaakt in de Apprentice Den, zo ver mogelijk in de schaduwen geschoven. Daar voelde ze zich het veiligst. Toch was het ook lastig om nu 's nachts naar buiten te glippen, om de sterren te zien, zoals ze zo vaak had gedaan als kitten. Ze moest er maar een manier op verzinnen, een andere keer. Het probleem was ze nu had was namelijk dat ze zo uitgeput was geraakt van het niet kunnen slapen dat ze in de vroege uren van de dag toch nog in slaap was gevallen. En dat ten koste van haar training. Haar oortje flapte even kort bij het geluid van haar mentor, en kort keek ze op. Weepingwillow was alweer richting de uitgang. Nightpaw zuchtte diep. Het besef dat het nu echt ging beginnen sijpelde langzaam binnen. Het liefst wilde ze zich weer opkrullen in haar warme nest, maar ze moest er toch echt uit. Ze wilde Weepingwillow ook niet boos maken omdat ze er zo lang over deed. Uiteindelijk liep ze voorzichtig de Apprentice Den uit, waar ze haar mentor met een knikje begroette.}

I have loved the stars too fondly to be fearful of the night

Onderwerp: Re: [Training]Sisi ni Sawa wo 8 dec 2021 - 19:44

So many angles, so many lines
So many ways to see the sunrise.

Het had even tijd nodig maar uiteindelijk kwam de poes toch tevoorschijn, hem toeknikken als begroeting. Het enthousiasme druipte er nou niet persé van af. Nou ja, als ze zouden beginnen werd dat hopelijk nog wat anders. Weepingwillow stond op en wenkte Nightpaw met zijn staart.''Laten we gaan''zei hij waarop hij daad bij woord voegde en via de uitgang het kamp verlaatte. Er van uitgaand dan zijn nieuwe apprentice wel van plan was om hem te volgen. Buiten stond hij weer stil, wachtend op haar. Het was haar eerste keer buiten het kamp, afgezien van toen ze gevonden werd. Maar daar wist ze vast niet echt meer iets van. Dat betekende dat ze moesten beginnen met een tour, het gebied rondgaand en haar wijzen op de gevaren. Vooral die in de moerassen en de ratten bij de Carrion Place. ''We gaan door ons territorium lopen, blijf dicht bij me'' intussen kon hij haar even testen op de kennis die ze al had, onder andere die van de Warrior Code. Weepingwillow ging het grote naaldbos in, zijn pas aangepast aan de jonge Apprentice.

tag // Nightpaw

★

_{Ze liep naar buiten en Weepingwillow wenkte haar met zijn staart. 'Laten we gaan,' zei hij, voor weg te lopen. Nightkit knipperde met haar ogen en volgde hem op een drafje. Ze wilde niet weer te laat komen, of hem op haar laten wachten. Ze wilde een goede indruk geven. Ze kon wel een goede Apprentice zijn hoopte ze. Ondanks dat ze er eigenlijk niet heel veel zin in had, maar vooral omdat ze het gewoon heel spannend vond, wilde ze haar mentor niet teleur stellen. Toch verminderde ze haar vaart bij de uitgang van het kamp. Ze had wel eens naar de uitgang gekeken, door de kleine opening naar buiten. Ze had gefantaseerd over hoe het er buiten uit zou zien. Nu het moment daar was... Ze vond het ontzettend spannend, haar hart bonkte in haar keel. Met voorzichtige stapjes liep ze de tunnel door, haar kopje zo ver mogelijk uitstekend om voor haar te kunnen kijken. Met grote amberen ogen keek ze om haar heen naar het grote donkere bos. Oei, dat was net een tikkie groter dan ze gedacht had. Toch was het wel heel mooi. Ze ontspande langzaam, de koelte van het woud in zich op nemend. 'We gaan door ons territorium lopen, blijf dicht bij me,' miauwde haar mentor, waarop ze knikte. Nightpaw was niet van plan ver bij hem vandaan te gaan. Ze volgde hem op de poot.}

I have loved the stars too fondly to be fearful of the night

So many angles, so many lines
So many ways to see the sunrise.

Gelukkig leek het erop dat de jonge poes hem braafjes volgde. Hij keek opzij om haar te vertellen dichtbij hem te blijven en zag hoe haar grote ogen het bos om hun heen bekeken. Eerste keer buiten het kamp ontdekte je al snel dat de buitenwereld behoorlijk groot kon zijn en dit was nog maar een stukje ervan. Ze knikte op zijn opdracht en Weepingwillow vervolgde zijn pad met Nightpaw vlakbij hem. Hij richtte zijn kop op tijdens het wandelen en keek naar de toppen van de vele bomen, waarbij hij begon te vertellen. ''We leven in een bosrijk gebied, de vele dennebomen hier geeft ons beschutting en prooidieren huizen erin''zei hij tegen Nightpaw. Uiteraad was het moeras groter dan het bos, maar hij vond het nog steeds waardig genoeg om het te benoemen. Weepingwillow stopte kort, keek zoekend om zich heen en verdween opeens in de schaduwen van wat bomen. Tussen de stammen in sprak hij verder, zijn groene ogen glinsterend in het donker. ''Een goede Shadowclanner weet gebruik te maken van de duisternis'' Natuurlijk was het dag en was hij nog wel te zien, maar voor een groot gedeelte werd hij opgenomen door de schaduwen. Nightpaw zou zelf lastiger te zien zijn, met haar donkere vacht. De poes had geluk daarmee en Weepingwillow wist al dat ze daar gebruik van moesten maken tijdens hun trainingen. De kater wenkte haar met zijn poot, zodat ze samen in het dichte en daarom donkere stuk konden verderlopen. Hij wou graag dat haar ogen zo snel mogelijk gingen wennen en was wel benieuwd hoe het haar af ging. Het kamp was ook al goed bedekt door de schaduwen, dus ze konden al snel wennen, maar hier kon het stukken erger zijn soms. ''Als je het mij vraagt had ik liever enkel dit bos, maar we hebben al een stuk minder vergeleken met de andere clans''merkte hij op. Iedereen wist dat Shadowclan het kleinste territorium had. Helaas bestond hun territorium niet enkel uit de dennebomen, dus snel genoeg zouden ze wel bij het moeras aankomen. Intussen kon hij haar kennis alvast even testen. ''Weet je toevallig al wat van de Warrior Code?''vroeg hij aan Nightpaw. Hij verwachtte wel dat ze de bekendste al gehoord had of in elk geval op een of andere manier had meegekregen als ze tijdens haar tijd in het kamp wat opgelet had. Natuurlijk, niet alle kittens luisterde mee met alles wat er gebeurde en hij had niet oog genoeg gehouden op de jonge Nightkit toen om nu te kunnen weten hoe zij daarin was. Hij had wel een lichte interesse in haar gehad, een kitten achtergelaten in het territorium om te sterven als Wolfblood haar niet gevonden had. Ze deelde bijna hetzelfde lot, enig verschil was dat zijn moeder echt zeker wou weten dat haar kittens dood waren. Weepingwillow had voor de rest weinig te maken met haar en zijn leven als Warrior kwam eerst, dus hij had nooit echt de kans gehad om echt met haar te spreken.

21:Schrijf een post van 500 woorden

tag // Nightpaw

★

_{Hoewel Nightpaw zeker dicht bij haar mentor bleef, kon ze af en toe toch wat vaart verminderen omdat ze afgeleid werd van de omgeving. Ze vond het indrukwekkend en wist nu al dat ze ervan hield. Het was spannend, ja. Maar toch... Hier ging ze heel snel van houden. Weepingwillow vertelde dat ze in een bosrijk gebied woonde. Nightpaw wist ook dat er een moeras was, en ze kon stiekem eigenlijk niet wachten om dat ook te zien. Ze was benieuwd hoe zo'n moeras er nou eigenlijk uit zag. Haar mentor dook toen plots een donker stuk bos in, wat toch voor enige korte paniek zorgde. Gelukkig kon ze hem snel weer lokaliseren door zijn stem. Goed gebruik maken van de duisternis, daar was Nightpaw wel bekend mee. Ze had nachten gehad dat ze de Nursery uitgeglipt was, gebruik makend van de schaduwen om niet op te vallen. Ze volgde hem snel de duisternis in, waar ze nog wat meer ontspande. Dit was bekend. Night vond het heerlijk om niet op te vallen, en haar vacht zorgde ervoor dat ze uitstekend blendde met het donkere woud. 'Als je het mij vraagt had ik liever enkel dit bos, maar we hebben al een stuk minder vergeleken met de andere clans,' merkte hij op. Ze keek hem even kort aan. Oh, minder territorium? Dat wist ze niet. 'Weet je toevallig al wat van de Warrior Code?' werd haar vervolgens gevraagd. De jonge poes keek hem kort aan, waarna ze bedenkelijk keek. 'Ja..' mauwde ze, ietwat twijfelend. Ze wist wel de basis, dacht ze.}

I have loved the stars too fondly to be fearful of the night

So many angles, so many lines
So many ways to see the sunrise.

Misschien was dramatisch verdwijnen in de schaduwen wat overdreven geweest voor een volwassene Warrior zoals hij, maar dan kon ze meteen een voordeel zien van hun territorium. Bovendien, hij hield er van om uitdagingen te geven, wat de poes nog wel zou gaan merken. Toen Weepingwillow naar haar kennis van de code vroeg, zweeg Nightpaw voor een kort momentje waarna ze wat twijfelachtig antwoordde. Goed, dat klonk nog niet overtuigend. Nou ja, ze was pas net apprentice geworden en kittens kregen niet alles meteen mee van de code. Toch wou hij dan wel graag weten wat die ja inhield. "Kan je proberen een regel te noemen?''drong hij daarom verder aan. Welke regel zou ze wel kennen? Hoe ze ook zou antwoorden, het was vast handig om tijdens de rest van tour alles nog even door te nemen. Al kon hij de code voor de Medicine Cats op zich wel overslaan, op een paar belangrijke punten na.

tag // Nightpaw

★

Onderwerp: Re: [Training]Sisi ni Sawa za 2 jul 2022 - 15:36

_{Onverwachte overhoringen was dus iets wat ze niet zo fijn vond, merkte ze nu. Nightpaw had eigenlijk echt haar best niet zo gedaan om alle regels die ze te horen kreeg als kitten op te slaan in haar kopje. Maar, de basis regels, die kende ze toch wel? Alleen... Zo onverwachts, dat zorgde voor een kleine black-out. Nightpaw was een tijdje stil, voor ze uiteindelijk toch een regel wist. 'Uh.. Niet.. Katten doden?' Het kwam er uit als vraag, want erg zeker van haar zaak was ze niet. Maar het was wel een regel toch? Ze doodde geen katten. Dat deden vieze katten zoals BloodClanners.}

I have loved the stars too fondly to be fearful of the night