WolfClan | RPG

Poison - 36 moons - Lota - Poes - Lioness, Shatter

De grijze kattin keek toe hoe een rosse poes die ze als Lioness herkende, haar richting uit trippelde. "Ik voel me vreemd", miauwde de kattin. "en op verzoek van meneer overbezorgd hier", die opmerking was voor Shatter, haar partner bedoeld. "Kom ik even voor een kort onderzoekje.", Veel onderzoek was er niet nodig, aan haar opgezwollen buikje was duidelijk dat ze in verwachting was, toch porde de grijze kattin even met haar neusje in haar buik. "Je bent zwanger",

"Je bent zwanger", antwoordde de Iota. Lioness wist even niet te reageren, en voor ze ook maar de kans kreeg om iets te zeggen, bracht Silver een mededeling. ''Katten van de WolfClan,'' begon ze. ''Bij the Cave is een beer. Ik heb een vechtgroep nodig om hem weg te jagen.'' Wat? Een beer? Hoe kwam die hier?! "Shatter, ik wil dat jij meegaat. Fawn, jij ook. Lioness jij blijft hier en let op het kamp." Ze liep naar haar partner toe en gaf hem zachtjes een lik. Ze zou meegewild hebben, als ze niet net het nieuws had gekregen dat ze opnieuw zwanger was. "Kom terug", fluisterde ze. "Voor onze kittens." Een kleine, bezorgde glimlach verspreidde zich op haar gezicht. Even keek ze om zich heen, op zoek naar haar oudste zoon, Umbra. Ze zag hem nog net het camp uitlopen. Even voelde ze zich eenzaam. Als ze pech had, zou ze alleen achterblijven met de ongeboren kitten. Maar ze schudde die gedachte weg. Er zou niets weggaan, toch? Ze liep naar de ingang van het camp, klaar om het leven van iedereen te verdedigen als de beer zou beslissen om naar het camp te gaan.

Devon - Tom - Delta - unknown territory - tag; Umbra
Meteen nadat Devon het nieuws had gedeeld merkte hij dat de Omega weg was, niet dat het de kater erg veel uitmaakte, het voelde eerder prettig dan iemand de hele tijd achter hem te hebben lopen. Nadat de Alpha wegliep en ze Umbra het bevel gaf om het onbekende gebied te verkennen verliet ze het camp en kort daarna verliet de Nu het kamp, gewoon omdat de Delta de verleiding niet kon weerstaan om nieuw gebied te ontdekken wachtte hij even tot Umbra het kamp had verlaten en liep daarna richting het onbekend gebied, zijn ogen waren gesloten terwijl hij zichzelf liet lieden door de geur van de Nu. Dit leek een tijdje goed te gaan, tot de ijzerachtige geur van bloed in zijn neus kwam en al was de zwarte kater niet al te best in vechten was hij wel snel en dat kon nu wel erg handig zijn. In een noodvaart stormde Devon in de richting waar het geurspoor leidde tot hij daar Umbra bengelend aantrof en omdanks de huidige situatie kon hij het niet laten om even te grinniken, tot hij zag hoe bekneld de poot van de andere kater zat in een één of ander koord. Met zijn nagels ontblood liep de Delta richting de Nu, gelukkig was Devon niet al te klein en waneer hij op twee poten probeerde te balanceren kon hij gemakkelijk bij het koord. Met flinke moeite probeerde de kater het spul los te 'zagen' terwijl hij met een geamuseerd glimlachje aan de andere kater vroeg "En hoe ben je hierin gekomen als ik mag vragen?"

De kater was blij om te zien dat Lioness naar hem luisterde en naar een van de Iota ging. Rustig keek hij van een afstandje naar hoe zijn partner met Poison praatte. Echter werd zijn aandacht getrokken door een stem die hem riep. De stem vertelde dat er een beer was gespot, er was een groep sterke katten nodig om deze weg te jagen. 'Shatter, ik wil dat jij meegaat. Fawn, jij ook. Lioness jij blijft hier en let op het kamp.' Onder andere zijn naam werd genoemd voor de gene die per se mee moesten. Het eerste wat hij deed was zich omdraaien om te horen wat er met Lioness aan de hand was. Hij kreeg een lik over zijn oor, dit veroorzaakte een warm gevoel door heel zijn lichaam. "Kom terug," fluisterde de kattin waardoor Shatter haar vragend aan keek. "Voor onze kittens." Meteen werden de ogen van de zwart witte kater groot. Ben je z-zw-zwanger?" Bracht hij met moeite uit door de verbazing. Meteen ging hij met zijn borst tegen de hare aan staan en sloeg zijn kop een beetje om haar nek. "Oh Lioness, I love you so much..." Zei hij zachtjes tegen de zwangere kattin. Het was een wonder, ze kregen nog een tweede nestje. Vreugde overrompelde alle gevoelens die hem normaal vanbinnen bespookte. Langzaam zette hij weer twee stappen achteruit. "Ik moet nu de clan verdedigen, en ja ik zal oppassen," zei hij zachtjes waarna hij haar nog een kopje gaf. Snel rende hij hierna het kamp uit richting de groep katten die al een paar seconden eerder was vertrokken. Richting de beer die hij met al zijn kracht weg zou jagen, om Lioness en de kittens die verwacht werden te beschermen.

De jonge Nu legde zijn oortjes naar achteren toen hij plots Devon zag, die zachtjes grinnikte om zijn situatie. Hij liet zijn kopje terug hangen en wierp hem een lichtelijk geïrriteerde blik toe. Het duurde niet lang voor de Delta het ding rond z'n poten probeerde los te snijden met zijn nagel. "En hoe ben je hierin gekomen als ik mag vragen?" Umbra richtte zijn kopje op en keek wat de kater aan het doen was. "Ik had de val niet gezien." mompelde hij met tegenzin. Hij, de kater die zich altijd het beste uit benarde situaties wist te kruipen, hing ondersteboven. Hij moest normaal ook nooit uitkijken voor dingen zoals deze, maar in nieuwe territoria wist je maar nooit. Umbra's ogen werden wat groter toen het touw bijna begon te scheuren. Zijn blik ging naar de grond onder zich, waarna hij zijn voorpoten naar voren hield, om de val te breken.

Devon - Tom - 109 moons - Delta - unknown territory - tag; Umbra
Terwijl de oudere kater de hele situatie wel grappig vond kreeg de Delta een geïriteerde blik op zich geworden maar er werd al snel mompelentd antwoord gegeven "Ik had de val niet gezien." ach, dat was waarschijnlijk een van de gevaren als er onbekend terretorium werd verkend, zelf had Devon er geen last van, hij moest gewoon het bekende onthouden en het patrouileren. Het touw leek meer en meer kapot te gaan door de nagels van de zwarte kater en met een knap brak het. Umbra leek zichzelf al voorbereid te hebben op de aankomende val want de kater had zijn poten al gestrekt, Devon kon nog zien hoe deze de grond raakten.

Ooc; sorry dat het zo moest, ik had geen idee hoe het anders kon zonder godmodding ^^"